MET AL ONZE ANGSTEN EN ONZEKERHEDEN DE TOEKOMST IN

of

HOE LANG ZIJN GODS ARMEN

We worden iedere dag overspoeld met berichten over het milieu, de oorlog in de Oekraine, een nieuwe corona-pandemie en nog zoveel ander onheil meer. De hele wereld komt in de ban van al deze angstgedachten. Mensen huilen van uitzichloosheid en wanhoop. Regeringen houden speciale vergaderingen maar komen niet tot een gezamenlijke oplossing omdat ze alleen hun eigen belangen op het oog hebben. En zo tobben we maar verder, zonder hoop of uitzicht.

 Ik moest denken aan een stukje geschiedenis uit het Oude Testament van de Bijbel. Een klein stukje geschiedenis van het volk Israël en hun leider Mozes, in de woestenij van de woestijn. Het volk is moedeloos en begint te mopperen.

U, jij, moet het zelf lezen…. Numeri 11. Lees het maar helemaal. Heel boeiend en ook heel begrijpelijk is de situatie. Maar helaas ook heel ondankbaar.

Ze krijsen tegen Mozes: “Waren we maar in Egypte gebleven. Daar hadden we het goed, vlees, kruiden, knoflook, komkommers en uien, we hadden alles in overvloed. We hebben nu alleen dit eentonige manna”. Ze huilen en klagen, samen met hun kinderen…..  Notabene, de Heere had hen Zelf dit bijzondere brood gegeven.

Het lijkt wel een beetje op onze dagen: de hele wereld klaagt en jammert. Duizenden doden zijn er al te betreuren door geweld. Tienduizenden mensen zijn ziek en hopen vurig op genezing.

En kijk dan eens in het tiende vers: ”de toorn van de Heere God ontstak….”

God werd boos op Zijn volk Israël. En Mozes word boos op God. Lees maar in vers 11. “Wat hebt U me aangedaan? Waarom hebt U de last van dit volk op mij gelegd. Heb ik dit volk voortgebracht? ”Mozes kreunt het uit: “Waar zou ik vlees moeten halen om dit hele volk te laten eten? Ik kan dit volk alleen niet dragen. Dat is teveel voor me”. “Zeg tegen het volk dat ze morgen vlees te eten krijgen”, zei de Heere tegen Mozes.  “Waar halen we de schapen en koeien vandaan om voor een half miljoen mensen vlees te hebben?” geeft Mozes ten antwoord.

En wat zegt de Heere God dan?

Lees het maar in vers 23: “Maar de HEERE zei tegen Mozes: Is de hand van de HEERE te kort? Nu zult u zien of Mijn woord werkelijkheid voor u zal worden, of niet”.

Heb ik zulke zwakke handen dat Ik niet zou kunnen helpen…. Zijn Mijn armen zo kort geworden dat ik Mijn volk niet meer kan omhelzen en aan Mijn hart drukken. Maar ook: Denk je soms dat Ik niet meer kan helpen?

En Mozes ging weg…. verslagen over zijn ongeloof en twijfel. Vol ijver gaat hij aan de slag. Hij roept het hele volk bij elkaar. Stelt zeventig mannen aan om hem te helpen in het leiden van het volk. De mensen komen aangestroomd, overal vandaan. Maar dan blijkt dat er twee achtergebleven zijn: Eldad en Medad in vers 26.  Vers 27 zegt dat zij nog ijverig bezig zijn om de mensen te onderwijzen in de dienst van de Heere.

Mozes heeft maar een kort antwoord: vers 29: “Maar Mozes zei tegen hem: Zet u zich voor mij in? Och, of allen van het volk van de HEERE profeten waren, dat de HEERE Zijn Geest over hen gaf!”  Mozes hart springt op van vreugde: Ik zou willen dat alle mensen goed spraken over de Heere God.

Nood, verdriet, angst….

Zouden alle Christenen maar vertellen Wie de Heere is. Hoe Hij is. Hoe machtig Hij is. Dat Hij helpen kan. Dat Zijn liefde zo groot is dat Hij Zijn Zoon heeft gegeven; Jezus Christus, Die gestorven is voor onze zonden.

Jesaja heeft van Hem gezegd: “Hij heeft onze ziekten op Zich genomen”, Jesaja 53.

Lieve mensen, als we willen dat Hij onze ziekte op Zich neemt…. dan moeten we ze wel bij Hem brengen. Bij Zijn voeten neerleggen en Hem vertellen van onze angst en nood. Dan moeten we aan Hem ook onze zonden belijden…. Hij kan helpen, Hij wil helpen, Hij zal helpen als wij de armen om elkaar heen slaan en met elkaar Hem aanroepen vanuit de nood die de wereld beweegt.

Heeft u al naar boven gekeken en geroepen tot God?

Heb jij al aan anderen doorgegeven dat God leeft en dat Hij alle macht heeft in de hemel, maar ook op de aarde?  Daar wacht Hij op, daar ziet Hij naar uit.

Nog niet zo lang geleden was het in grote delen van het land “Biddag voor het gewas en voor onze arbeid”.  Prachtige titel voor die dag…. maar laten we dit jaar deze dag maar updaten naar: “Dag voor een schreeuw naar God”.  En laat dan die schreeuw ook maar echt horen.